• Site 46
  • Site 16
  • Site 25
  • Site 37
  • Site 47
  • Site 23
  • Site 24
  • Site 1
  • Site 38
  • Site 35
  • Site 22
  • Site 33
  • Site 31
  • Site 13
  • Site 12
  • Site 21
  • Site 17
  • Site 43
  • Site 36
  • Site 29
  • Site 20
  • Site 30
  • Site 7
  • Site 19
  • Site 49
  • Site 42
  • Site 26
  • Site 28
  • Site 11
  • Site 15
  • Site 14
  • Site 48
  • Site 10
  • Site 18
  • Site 34
  • Site 39
  • Site 32
  • Site 31
  • Site 40

Dit is een testartikel 1

 

 

Getuigenissen uit de allervroegste Kerk Door pastoor Smith Inleiding 1 Ignatius van Antiochië 2 Polycarpus 3 Clemens 4 De Didache 5 De Pastor van Hermas 6 Vrouwenstemmen 7 De Apocriefen 8 De Woestijnvaders Inleiding Vaak denken wij dat het Nieuwe Testament het enige christelijke geschrift is uit de eerste eeuw. Maar er zijn er meer. Zij geven een prachtig getuigenis van de eerste generaties Christenen. De ‘apostolische vaders’ Zo wordt sinds de 17e eeuw een groep schrijvers genoemd uit de eerste en tweede eeuw. De term is wellicht niet heel erg gelukkig, omdat we dan eerder denken aan de apostelen. Bedoeld is ‘vaders’ in het geloof, zoals de Kerkvaders. Maar dan uit het ‘tijdperk’ van de apostelen. Deze ‘vaders’ groeiden op in contact met de eerste generatie christenen. Als we bedenken dat de apostel Johannes nog leefde toen Trajanus keizer werd in het jaar 98, kunnen we ons voorstellen hoe de eerste eeuw gekleurd werd door de nog in leven zijnde ooggetuigen. Johannes had Jezus meegemaakt, had in de nabijheid van Maria geleefd, kende Petrus en Paulus, wist van de vervolgingen en de verspreiding van het Evangelie. Hij bleef tot aan zijn dood op hoge leeftijd de schakel met het begin. Apostolisch wil ook zeggen, dat deze ‘apostolische vaders’ in de Traditie van leer en liturgie stonden van de Apostelen. Zoals de Apostolische Geloofsbelijdenis (het korte Credo dat wij op zondag vaak bidden) apostolisch is omdat het geloof van de Apostelen erin beleden wordt. Tot de apostolische vaders horen Ignatius, Clemens, Polycarpus en Papias. Daarnaast zijn er nog enkele geschriften: de Pastor van Hermas, brief aan Diognetus, de brief van Barnabas, de Leer van de Twaalf apostelen (de Didaché). Vooral de acht brieven van Ignatius, de twee brieven van Clemens, de brief van Polycarpus en de Leer van de Twaalf Apostelen zijn van onschatbare waarde. Hun betekenis Deze vroegchristelijke geschriften geven een inkijk in het leven en de leer van de eerste christenen. Enkele geschriften ervan hadden een eeuw later een bijzondere status en werden lokaal tot de gezagvolle geschriften gerekend, zoals de Evangeliën en de brieven van Paulus. Maar de Kerk heeft later bepaald dat ze niet tot de geïnspireerde Schriften behoren. Toch kunnen ze wel bijdragen om de